Mutluluk ve beklemek...

Geçen Çarşamba Lili'ye diğer gün okula gitmeyeceğini söylediğimde Lili; " Tamam anne, yarın okula gitmiyorsam ne yapacağımı biliyorum! Beraber kurabiye adamlar yaparız." demişti. Hayallerini yıkmak istemezdim ama bu defa oyun oynayamayacağımızı, dedesine gitmemiz gerektiğini söyledim. O yine dedeye gidip onunla oyun hamurları oynayabileceğini düşündü.  Ama bu defa öyle olmadı.

Sabahın dördünde uyandık ve İstanbul'a yol aldık. Ameliyat başlamadan önce birazcık görsek moral olurdu... Lili'yi görmekse iki katı mutluluk. Nihayet vardık ve kapıyı açtığımızda Lili ile uzun süre hasret giderdi annane ve dede. Ardından ameliyat saati geldi ve ayrıldık. Açık kalp ameliyatı sonunda, üç damarının ve bir de kalp kapakçığının değiştiğini öğrendik. Oysa biz sadece iki damarın tıkalı ve bir de kalp kapakçığında sorun olduğunu biliyorduk.

Ameliyat sonrası babamı yoğun bakıma aldılar. Hala göremedik ama olumlu düşüncelerle beklemeye çalışıyoruz.

Bu üstteki resimse İstanbul'a giderken uyuyan Lili özlenince onun fotoğraflarına bakarken yapıldı. Aklımda onca endişe ile yine de mutluluk tablosu yapmaya çalıştığımı evde fark ettim. 

Bir iPad uygulaması olan Pic-Collage'dan daha önce bahsetmiştim sizlere. Yeni güncellemeleri sayesinde her fotoğrafın görüntüsünü dönem resimlerine dönüştürebiliyorsunuz. Bu halini daha çok sevdiğimi söylemeliyim.