Gömlek elbise DIY ve sıkışık enerjiler...

Eşimin alışveriş aşkı en çok gömlek dolabını sıkışıklığa uğratır. Bu da benim işimi zorlaştırıyor çünkü ütülediğim gömlekler dolabına koyar koymaz kırışıyor. Nasıl bir sıkışıklık siz tahmin edin! Bu arada yeni gömlekler giyilirken eskiler sol tarafta sonsuz bir bekleyişe geçiyor. Aynı zamanda giyinme odasında bir enerji sıkışıklığı oluşuyor. Bu enerji sıkışmasını en çok ben hissediyorum odayı temizlemeye çalışırken. İçim sıkılıyor tıpkı onca gömlek nasıl sıkışıyorsa aynısını hissediyorum. Evdeki eşya fazlalıkları genelde insan üzerinde böyle bir etki yapar. Yaratıcılık azalır, mutluluk daha az hissedilmeye başlar, daha gergin bir ev halkı...vs. Bundan kurtulmak için artık, her yeni alınan gömleğin yerine bir kaçını dolaptan çıkarmaya karar verdim. Onları bir poşete koyup hemen ihtiyacı olan birine vermek üzere evin giriş kapısının yanına koyarım. Bir süre sonra mutlaka sahibini bulurlar. 

En son dolaptan gömlekleri ayıkladığımda bir tanesini gömlek elbise yapımında kullanmak üzere kenara ayırdım. Size söylediğim gibi artık aklımdakileri yapmak için sonrayı, yarını, gelecek haftayı beklemiyorum. İlk yarattığım fırsatta, dikiş odamda, gömleği elbiseye çevirmek üzere ameliyat koltuğuna yatırmıştım bile.

İlk önce gömleğin kollarını kestim. Sonra kolları dikiş izlerinden ayırıp manşetlerini kestim. Sonra gömleği üzerime geçirip göz kararı ne kadar daraltacağıma karar verdim. Daralttıktan sonra gömleğin eteklerindeki oval yerleri düzlemek için kestim. Etek boyunu uzatmak için kolları dikdörtgen şeklinde kestim, fazlalıkları sağ - alt köşedeki resimde görebilirsiniz. Artık kollardan elde ettiğim dikdörtgeni uzun bir şerit halinde diktikten sonra eteğe monte etmeye geldi sıra. Son olarak elbisenin kol kısımlarını içe kıvırdım. Bu şekilde prova yapınca etek kısmında otururken çok açıldığını fark edince orayı dikerek kapatmaya karar verdim. Böylece yeniden düğme eklememe de gerek kalmadı.
O gün elbisemi giyer giymez dışarı fırladım ve artık yazılarını Tekirdağ'dan paylaşan genç bir bloggerla tanışmaya gittim. Bu üstteki güzel fotoğrafları da o çekti.

Eminim bu fotoğrafı görünce bu blogger kim anlamışsınızdır. Çünkü buluştuğumuz gün instagramda (@lilibebek) yayınlamıştım. Çok tatlı Melislicious ile harika bir gün geçirdik. Nostaljik bir kafede oturduk önce sonra sığmadık Tekirdağ'ın dar sokaklarına ve sahile attık kendimizi. Bu güzel bilekliği de kendisi yapmış bana. Bu yazın yaşadığım mistik olaylara çok süslü bir işaret daha, sevgi ile taşıyorum ve O'nu çok özledim şimdiden. O yüzden kendisine hazırlamak istediğim ufacık bir hediyeyi yapmak üzere yazıma son vermek istiyorum. Siz de doğru dolabınızın önüne geçip size nasıl hissettirdiğine bakın. Sizi sıkıyorsa inanın yeni enerjilerin, yeni insanların ve yeni hediyelerin hayatınıza girmesine izin vermeyen şey sizin enerjiniz değil ortamınızın sıkışık enerjisidir. Onlardan kurtulup hayatınıza giren sıcacık dostluklara selam vermek sizin elinizde. Paylaşın varlığınızı ve hayatın da size verdiklerini görmeye başlayacaksınız. Belki dostluk, belki aşk, sevgi, bebek, araba belki ayakkabı, hatta para - bisiklet, çiçekler, komşunuzun yaptığı bir tabak poğça... Kalbinizden ne geçiyorsa o gelecektir ama yeter ki yer açın!
Hayatıma hoşgeldin Melislicious, iyi ki geldin...